stratos.army Ενημερωτικό blog με στρατιωτικού περιεχομένου
Σχετικά Άρθρα
Ήταν 2 Μαΐου του 2011. Είχα, μόλις, καταταχθεί και ενσωματωθεί στη 2η Δρια του 3ου Λόχου Εκπαιδεύσεως στο ΚΕΕΔ. Βίντεο κατάταξης, γιατροί, χαρτιά, πρόγευμα είχαμε φάει τυρόπιτα στην Ψησταριά. Με είχαν ντύσει ( βιαστικά, βιαστικά και με άγχος ), με είχαν κουρέψει ( διότι κατατάχθηκα, όπως είπε ένας επιλοχίας, σαν να πήγα στο Dancing with the Stars ) σαν πρόβατο.Είμαστε σχεδόν 300 άτομα λόχος. Έχει πρασινίσει ο τόπος από τις νέες παραλλαγές και τα τζόκεϊ. Οι εκπαιδευτές πάνω κάτω, πάνω κάτω. Ώσπου εξαφανίστηκαν. Περιμένουμε έξω από το κτήριο για την ατομική συνέντευξη με τον λοχαγό. Δύο λεπτά – το πολύ- έκαστος. Φτάνοντας λίγο έξω από το γραφείο του λοχαγού, ένας εκπαιδευτής περνά, κάνει μια αδιόρατη κίνηση με το χέρι του προς την κατεύθυνσή μας. «Εσείς, ελάτε μαζί μου για πέντε λεπτά». Δεν είχα μάθει, ακόμα, τι σήμαιναν τα «πέντε λεπτά» στον στρατό. Θα μάθαινα πολύ σύντομα.Όλοι είχαμε άγχος, ήταν κάτι πρωτόγνωρο, αλλά είχαμε και ενθουσιασμό, ήμασταν μες στο θρυλικό Μεγάλο Πεύκο, το φυτώριο των Ειδικών Δυνάμεων, ακόμα και ας μην είχαμε κάνει τίποτα, θεωρούμασταν ελίτ. Τέτοιες σκέψεις που όσο ανούσιες και αν φαίνονται, τόσο διατηρούν το ηθικό ψηλά. Τα σχεδόν 12 άτομα σε φάλαγγα κατ’ άνδρα, πηγαίνουμε πίσω από τον λόχο. Τα κτήρια άγνωστα, εδώ δεν έχουμε καν δέσει σωστά τα άρβυλα. Προχωράμε και πάμε στις τουαλέτες. Εκεί περίμενε ένα λάστιχο τυλιγμένο σε κουλούρα, τρεις τέσσερις φιάλες με χλωρίνη και σκούπα. Ο εκπαιδευτής γύρισε και μού είπε: «Εσύ θα μού αναφέρεις μετά ότι καθαρίστηκαν. Φρόντισε». Έφυγε αμέσως και για είκοσι παγερά δευτερόλεπτα κοιτούσαμε εμείς τα υλικά καθαρισμού και τα υλικά καθαρισμού κοιτούσαν εμάς. Η παροιμία λέει πως «Όταν δεν υπάρχει αρχαιότερος, υπάρχει ο γενναιότερος», έτσι ( και επειδή εγώ έπρεπε να αναφέρω μετά ) πήγα και ξεκίνησα να ξετυλίγω την κουλούρα με το λάστιχο. «Πάμε, ρε παιδιά, να τελειώνουμε».Λεπτομέρειες δεν χρειάζονται. Όλοι οι εκπαιδευτές που έλειπαν πριν είχαν περάσει μία «βόλτα» από εκεί. Έπρεπε να μυηθείς και να μάθεις να υπακούς τις εντολές. Ακόμα και αυτές τις εντολές. Έτσι, με υψηλό φρόνημα, και έχοντας πάντα το γνώρισμα των στρατιωτών πως σε κάθε ομάδα των 12, τρεις θα δουλεύουν ακατάπαυστα, δύο θα δίνουν «εντολές», τρεις θα γκρινιάζουν, άλλοι θα κάνουν ότι βοηθούν και ένας θα φανεί μόνο στην αρχή και το τέλος της αγγαρείας, εκπληρώσαμε την πρώτη αποστολή μας στον στρατό και τις ειδικές δυνάμεις. •••••••••••••• Τάσος Μαλεσιάδας, 2011 Β’ ΕΣΣΟ – 35η Μοίρα Καταδρομών
